Op Docville konden bezoekers dit jaar driedimensionaal ervaren wie kunstenaar Anselm Kiefer (79) is. De bijzondere documentaire van Wim Wenders trok volle zalen, maar laat net dat de schaduwkant van de ervaring zijn.
Een documentaire in 3D van Wim Wenders, dat spreekt tot de verbeelding. Dat vond ook Robby (26), een bebaarde filmliefhebber en frequent bioscoopganger. Hij looft de organisatie van Cinema ZED: “Ik vind het mooi dat ze met Kinepolis hebben samengewerkt, waardoor het mogelijk is om ‘Anselm’ in 3D te tonen. En gisteren hebben ze Nobelprijswinnaar Kip Thorne naar Leuven kunnen halen voor een lezing. Dat is fantastisch. Ze krijgen wat voor elkaar.” Die samenwerking met Kinepolis was inderdaad een goed initiatief om het bereik van Docville te verhogen, al liep de organisatie niet volledig zoals het hoort. Bij het scannen van de tickets werd niet spontaan meegedeeld in welke zaal we moesten zijn en dat stond ook niet op de tickets. Ook in de gang stonden er geen bordjes.
Foto: Sander Abrahams
Gelukkig was ik net als Robby goed op tijd en konden we nog steeds de beste plaatsjes in de zaal uitkiezen. Zaal 6 dus. Met 138 plaatsen de kleinste van Kinepolis Leuven, maar zeker niet de minst gezellige. Het werk van Wenders trekt inderdaad veel volk. Alle plaatsen werden uiteindelijk gevuld. Niet ideaal voor wie gedwongen op uiteindes van de eerste rij moest plaatsnemen. Ook niet ideaal is dat er ruim na het aanvangsuur mensen bleven binnenstrompelen in de donkere cinemazaal opzoek naar een zitplaats. Erg storend voor wie een poging doet om af te reizen naar de serene wereld van Wenders en Kiefer. “Je weet dat die documentaire om 20:30u begint, komaan”, uit Robby zijn frustraties. De drukte bleef gedurende de volledige vertoning aanhouden. En het hielp niet dat er in de soundtrack van de documentaire ook veel gefluister zat. Meermaals was het gissen of de geluiden uit de zaal kwamen of van de documentaire.
Wenders maakte met ‘Anselm - Das Rauschen der Zeit’ een film over de Duitse kunstschilder en beeldhouwer Anselm Kiefer, die wordt bestempeld als één van de belangrijkste hedendaagse kunstenaars. Hij doet dit niet door compleetheid na te streven, ook niet door te vertellen wie die snuiter nu juist is, maar door letterlijk dicht op de huid van Kiefer te zitten. Soms zijn we minutenlang getuige van een man die zijn grote schilderwerken en installaties vormgeeft. Verder belicht Wim Wenders vooral de overtuigingen en denkwijzen van Kiefer. Wat Anselm Kiefer dezer dagen vertelt kan hij linken met vroegere periodes uit zijn leven. Het resultaat is vooral beeldend en allesbehalve uitleggerig. Robby miste die portie aan narratief in de film. Voor hem maakte Wenders het geheel wat te zweverig, al benadrukt Robby dat dit louter persoonlijke voorkeur is. “Ik prefereer altijd meer het narratieve. Als dat nog meer aanwezig was, was het perfect geweest.”
Foto: ROAD MOVIES
Niet perfect, maar nog steeds heel goed dus. “Ik denk vaak na over hoe ik het anders of beter zou doen, en Wim Wenders is zo’n filmmaker waarbij ik denk "ik geef het op". Die denkoefening is overbodig”, legt Robby uit. Hij probeerde al langer om het portret van Anselm Kiefer in 3D op het grote scherm te bewonderen. “Anselm was snel verdwenen uit de arthouse cinema’s in Brussel. Ik ben hem zelfs tijdens een trip naar Dublin gaan zoeken, want daar speelden ze hem in het filmarchief. Ik was net te laat. Dus toen ik hoorde dat het op Docville ging spelen, moest ik wel komen.” Het einde van zijn queeste voelde bevredigend aan. Audiovisueel is het heel mooi. Ook de 3D werkt. “Er was heel goed over nagedacht. Een plat object werd bijvoorbeeld altijd vanuit een schuine hoek genomen zodat er diepte ontstond. Heel mooi.”
Een beweegreden van Robby om deze film in al zijn glorie te aanschouwen was regisseur Wim Wenders, die hij pas recent leerde kennen via ‘Der Himmel über Berlin’ (‘Wings of Desire’ voor de vrienden). Ook het recente ‘Perfect Days’ viel hem reuze mee, terwijl Robby vreesde voor een "generic arthousefilm". Robby alludeert met dat laatste op het pretentieuze kantje van Wenders. Dat is opvallend bij Wenders, achter alle pretenties in zijn werken staat er een aimabele man die altijd down to earth zal blijven. En misschien zit daarin de aantrekking tussen Wenders en Kiefer. Kiefer geeft namelijk dezelfde indruk.
Comments