Op een zonnige zondagmiddag besloot ik naar de UGC in Turnhout te trekken voor het MOOOV-festival. Een gezellige drukte omarmt mij in de inkomhal. Er lopen kinderen rond, oudere mensen drinken iets aan de bar en anderen snuffelen tussen de dvd-collectie van de medewerkers van MOOOV.
“Amai ik ben blij dat ik hier dvd’s kan kiezen, want nog even en je kunt alleen nog films zien op Netflix”, reageert een gepensioneerde man wanneer hij nog 5 films toevoegt aan zijn stapel van 20. “Alle medewerkers zijn op hun zolder gekropen om dvd’s te verzamelen en nu verkopen we die hier. De dvd’s die je kunt vinden zijn allemaal films die jaren geleden op het MOOOV-filmfestival zijn gespeeld”, vertelt Greet Stevens, verantwoordelijke voor het personeel.
Diep dal
Greet straalt achter haar dvd-stand: “Het is zalig om zoveel enthousiaste mensen te zien zeker na de diepe put waar MOOOV uit moest kruipen.” In tegenstelling tot Film Fest Gent kon MOOOV tijdens de coronaperiode nooit een filmfestival organiseren en moest alles online doorgaan. “2022, vlak na corona, was ook een regelrechte ramp. Het lijkt alsof mensen nu pas echt weer buiten komen nadat ze tijdens corona alles online konden bekijken.” De ambities van MOOOV zijn dan ook groot dit jaar: “We mikken op 10 000 gewone bezoekers en 10 000 leerlingen die met school naar MOOOV komen. Dat is veel, maar we geloven er echt in.”
Er zijn drie redenen waarom bezoekers naar het MOOOV-festival moeten komen volgens Greet: “Het is hier enorm gezellig, je kunt hier films bekijken die je nergens anders te zien krijgt en verbinding.” Daarmee bedoelt ze dat ze elk jaar dezelfde vrijwilligers en bezoekers ziet terugkomen en dat het altijd een fijn weerzien is: “Vrijwilligers zien elkaar ook maar om het jaar, maar toch is het elke keer thuiskomen.”
La tresse
In de rij waar ik mijn ticket voor de film La tresse laat scannen krijg ik nog een complimentje – om maar te laten zien hoe vriendelijk iedereen hier is. In tegenstelling tot wat ik had verwacht, zat de zaal goed vol. Ik blijk dus niet de enige die op deze zonnige zondagmiddag besloot naar de film te gaan.
La tresse vertelt het verhaal van drie vrouwen die allemaal ergens anders wonen, namelijk Canada, India en Italië. Het verhaal van die vrouwen lijkt heel anders te zijn, maar toch zijn ze met elkaar verbonden en dat via een vlecht, wat ook de vertaling is van La tresse. Het verhaal is hartverscheurend, romantisch en prachtig tegelijkertijd. En dat ik niet de enige was die uit het lood geslagen was, bleek na de film.
Tijdens de aftiteling was het muisstil, niemand durfde te bewegen of babbelen. Wanneer de volledige aftiteling voorbij was, wandelden mensen pas naar buiten. De twee vrouwen voor mij snuiten nog een laatste keer hun neus en hun reactie na de film was: “Amai, wa ne schone film.” Een van hen pinkt ook nog een traantje weg. Ik had mijn zondagnamiddag niet beter had kunnen spenderen.
Comments