top of page
  • Mauro Watrin

Maak kennis met de veelzijdige BABY2K: "Je grootste vijand zijn je eigen gedachten"

Antwerpse artiest BABY2K is een muzikale eenmanszaak: hij schrijft, rapt, producet, mixt en mastert zijn muziek helemaal zelf. De 23-jarige Wout Theys valt niet weg te slaan uit de studio. In 2019 leerden we hem kennen toen hij een beat in de handen van Antwerpse rapper Rare Akuma toverde. Nadien begon BABY2K aan zijn evolutie van hiphopproducer tot de allround artiest die hij vandaag is. Met zijn eerste drie eigen nummers online, en met een hoop toekomstplannen voor de boeg, besloten we om samen te zitten met de veelbelovende, jonge rapper-producer. Als zelfstandige artiest die zelf de handen uit de mouwen steekt, kunnen we van de talentvolle BABY2K alvast veel leren. 



Waar begint je verhaal? Wanneer is BABY2K geboren?


Rond 2016 had ik FL studio (FruityLoops) gecrackt. Daarmee was ik even aan het spelen. Toen begon ik het steeds serieuzer te nemen. Dat was in de tijd dat ik met Rare Akuma en KEBBI op stap was. Omringd door hun dacht ik in mezelf: being an artist, lijkt me wel leuk. 


Vanwaar ken je Akuma en KEBBI?


Ik ken KEBBI via een vriend van school. Ik ontmoette Akuma via KEBBI, we waren meteen cool. Before you know it, “CHOOF KOOF” ontstaat in 2019. Voor 2019 maakte ik hier en daar wel wat muziek, maar mijn production was toen nog niet op punt. 


Hoe kijk je terug naar “CHOOF KOOF”, vijf jaar later?


Ik vind de “CHOOF KOOF” beat nog steeds matig, zeker vergeleken met wat ik nu produce. Wat ik wel leuk vind aan die track, is dat ik die energie wel uit Akuma heb gekregen. Hij heeft geen tweede track zoals “CHOOF KOOF”. Die beat is fucking ass though. 


Die beat was wel bewust voor Akuma gemaakt? 


Ja, in die periode maakte ik specifiek beats voor placement, om zelf in de muziekwereld terecht te kunnen komen. 





En nu ben je recent beginnen rappen, wat heeft je daartoe gebracht?  


Ik had in 2020 met een goede vriend een random song gemaakt tijdens de coronapandemie. Het was de eerste keer dat ik zelf vocals opnam. We hebben hier uiteindelijk verder niets mee gedaan. Ik wilde toen wel graag verder gaan met muziek recorden, maar mijn toenmalige vriendin kraakte mijn werk af. Ze vond m'n muziekstijl shit. Na mijn breakup dacht ik: weet je, fuck it, the best way to hide pain is success. Ik heb die vrijheid, ik ga het gewoon doen.  


Je stijl is moeilijk onder één naam te omvatten. Welke inspiratiebronnen hebben je tot die stijl gebracht? 


Ik denk dat mijn grootste inspiratie voor muziek, zeker op vlak van vocals, Flansie is. Een Nederlandse artiest en producer, die guy, ik vind hem echt geweldig. En eerlijk gezegd, de anderen zijn Rare Akuma, Matt Wxsted, LZI FT, Stealth the Sneaky en KEBBI. Ik zag ze altijd bezig in de studio en ik dacht, whatever y’all doing, I wanna be part of this shit. Toen leerde ik ook dat als je echt je best ervoor doet dan kan je er gewoon geraken.


Kan je wat vertellen over de drie songs die nu uit zin? 


Mijn eerste song is wat Flansie-inspired. Het tweede is een Nederlands nummer dat meer mijn eigen ding is. De derde sluit dan weer beter aan bij de sound van de Amerikaanse underground. Ik heb het altijd al gehad voor de underground artiesten. De mainstream artiesten hebben te vaak te weinig karakter in mijn opinie. Mijn homies lachen me er soms mee uit, dat ik artiesten luister met minder dan 3.000 maandelijkse luisteraars. Ik ben altijd al een fan geweest van de young generation. They always bring something new, zeker in de hiphopscene. De hiphopwereld is eigenlijk oversaturated. Er is weinig uniek dat je kan doen.





En op vlak van producen? Hoe ben je daartoe gekomen?  


Ik ben origineel gestart met drummen. Voordat ik producete wilde ik graag een drummer zijn in een rockband. Voor mij zijn de drums het belangrijkste element, omdat ze gewoon de backbone vormen van een song. Oké, je moet een goede melodie hebben, maar goede drums kunnen dat duizend keer beter maken. Later ontdekte ik FL Studio, en ik dacht wait, this shit cool as fuck. Zo begon ik met producen, en haalde ik inspiratie uit artiesten zoals Pi’erre Bourne. Pi’erre is en blijft een god, hij is insane. 



Kan je wat meer vertellen over de thema’s die je in je teksten bespreekt? Vanwaar haal je die inspiratie?


Ik spit vaak over de dingen die zich afspelen in mijn leven, en over hoe ik me voel. Ik rap vaak over mijn ex bijvoorbeeld. Ik probeer ook ‘relatable’ te zijn naar de mensen toe. En eigenlijk ga ik ook vooral voor vibes. Als ik muziek luister, boeit de tekst me niet zo veel. Het gaat voor mij eerder om de vibe. Mensen nemen de ‘rapgame’ te serieus. 


Werk je ook met andere muziekstijlen?


Ik ben aan het werken aan drum-’n-bass, house, … Ik kan echt alles maken. Toen ik gestart was met producen wilde ik me nooit beperken tot één genre. Ik hou zo veel van muziek. Soms luister ik naar jazz, andere momenten naar rock of metal. 





Wat zijn de toekomstplannen?


Dit jaar is een trial and error-year. Ik wil dit jaar zeker nog één of twee tapes droppen. Hier en daar wat singles ook. Ik ben klaar om mijn eigen sound te vinden. En uiteindelijk wil ik ook gewoon collaborations. Ik wil graag met Akuma, KEBBI en LZI werken. Ik ben een goede workflow aan het vinden. De juiste sounds waar ik graag mee werk heb ik ontdekt. 


Het is bewonderenswaardig dat je gewoon bent doorgegaan met muziek maken, ook al had je niet altijd de juiste support. Wat zou je zeggen tegen jonge artiesten die ook twijfelen, of vastzitten met hun werk? 


Ik zou zeggen wat mensen ook tegen mij zeiden: neem die stap gewoon. Je grootste vijand zijn je eigen gedachten. Je maakt een song, je denkt ‘mensen gaan dat niet goed vinden’. Je denkt altijd aan de anderen. Daar moet je vanaf stappen. Ik ben zelf ook lang daarin blijven hangen. Maar nu, ik wandel hier straks buiten en ik bump mijn eigen twee songs die ik vandaag maakte tot ik thuis ben. Als je fan bent van jezelf, dan geraak je er wel. 







コメント


bottom of page