top of page
Britt Loyens

Howard Hawks: de regisseur die niemand irriteerde

“Regisseren is de job van een verhalenverteller, storytelling is zelfs de belangrijkste taak van de regisseur.” Dat zijn de woorden van de Amerikaanse regisseur en scenarioschrijver Howard Hawks.

Howard Hawks 
•	Is geboren op 30 mei 1896
•	Maakte The Road to Glory als eerste film 
•	Maakte Rio Lobo als laatste film
•	Is regisseur, producent en scenarioschrijver
•	Is gestorven op 26 december 1977  

Howard Hawks, waarschijnlijk wel bekend onder de liefhebbers van oudere films, was een van de grootste filmmakers in de Amerikaanse filmgeschiedenis en hij is een van de belangrijkste inspiratiebronnen van Quentin Tarantino. Die laatste is vandaag vermoedelijk bekender dan Hawks zelf en maakte onder andere Inglourious Basterds en Once upon a Time in Hollywood. Een van de grootste films van Hawks, Scarface (1932), waar Brian De Palma ook een remake van maakte in de jaren 80, speelt in maart vier keer in Cinematek in Brussel. Tijd om Howard Hawks nog eens in de spotlight te zetten.


Howard Hawks is zijn carrière gestart als assistent van Cecile B. DeMille, bekend van onder andere Carmen. Al op zijn 21ste is Hawks begonnen met regisseren. In zijn leven construeerde Hawks meer dan 40 films tussen 1926 en 1970.


Hoewel ze zelf vaak een inspiratiebron zijn, hebben ook grote cineasten als Hawks filmmakers naar wie ze naar opkijken. Voor Hawks waren de invloed van John Ford, Ernst Lubitsch en Murnau belangrijk. Dat vertelde hij in een interview met Jacques Becker, Jacques Rivette en François Truffault. John Ford maakte de grote westerns in de 20ste eeuw met Stagecoach en The Searchers. Lubitsch is een Duitse regisseur die veel humor in zijn werk stopte. En vooral de camerabewegingen in Sunrise van Murnau hebben Hawks geïnspireerd. Hawks heeft in navolging van Sunrise Paid to Love gemaakt: “I once made a film in this style -Paid to Love- with a great many camera effects, but I never used such trickery since that time.”


Een goede regisseur is volgens Hawks “someone who doesn’t annoy you.” Hij was een vermakelijke regisseur met veel oog voor zijn acteurs. Hoe minder shots er nodig waren voor een film hoe beter, was Hawks van mening, want anders is het komische in de films gespeeld en dat wilde hij niet.


Er was niet een genre waar Hawks zich niet in thuis voelde. Scorsese beschrijft Hawks als een genie in alle genres: “He was as much a master of comedy as a master of action.” Dat beschrijft de filmblog Little white lies. Zo heeft hij zich gewaagd aan drama, film noir, gangsterfilms, westerns en komedies. Zelf hield hij het meeste van een goede comedy: “Ik hou ervan om een theater binnen te wandelen en de mensen te horen lachen. Hoe harder ze lachen hoe beter”, vertelde hij. Een kleine selectie uit de lange filmografie van Hawks zijn Bringing up baby, His girl Friday, Gentlemen prefer Blondes en Scarface. En die laatste wordt vanaf 18 maart verschillende keren gespeeld in Cinematek.


Scarface was een van de favorieten van Hawks zelf en is gebaseerd op het leven van Al Capone dat zei Hawks in het interview met Becker, Rivette en Truffault. Samen met Howard Hughes heeft Hawks de film geproduceerd en Ben Hecht schreef het script. Volgens Hawks was het scenario klaar in 11 dagen. De volledige film was al klaar in 1931, maar door de Hays code is die pas vertoond in 1932. Hawks moest de proloog aanpassen, de titel veranderen en het einde wijzigen zodat Camonte, de gangster, duidelijker veroordeeld zou worden. Anders zou Scarface misdaad en geweld verheerlijken.


Het verhaal speelt zich af in 1920 en gaat over Tony Camonte, een Italiaanse migrant en berucht misdadiger. Hij is de lijfwacht van een grote misdadiger Big Louis, maar al in het begin van de film schiet hij zijn baas neer. En dat is lang niet de enige die Camonte zal vermoorden in de film. Liefhebbers kunnen de film zien in Cinematek , in Brussel, op 18, 22, 28 en 31 maart. 


Het laatste woord geef ik aan Howard Hawks himself: “It is very easy to make a movie knowing that everyone will love it, but that doesn’t count for much. What one should do, is try to anticipate what the public is going to like.”








 

 

 

Comments


bottom of page